Waarom hebben zoveel mensen dan zo’n onvoldaan gevoel over hun leven, hebben ze een baan waarvan ze niet echt genieten maar gaan ze alleen maar werken om geld te verdienen? Waarom blijven ze werk doen wat ze zelfs niet eens een beetje leuk vinden?
Het antwoord is eigenlijk heel simpel: Ze volgen niet de dromen en verlangens die God in hun hart legde. Als we niet het doel wat God voor ons had navolgen zullen we ons van binnen altijd gespannen en ontevreden voelen. En dat gaat niet weg, ook niet met de tijd, het gevoel blijft zolang als we leven. Is dat niet triest? Stel je voor dat je dalijk aan het eind van je leven bent gekomen en je tot de conclusie moet komen dat je nooit werkelijk bent geworden waartoe God je bestemd had, dat je nooit echt hebt geLeefd, maar dat je slechts hebt bestaan. Je was er gewoon, elke dag en leefde zoals de dag kwam, en je talenten? Die lagen ergens diep in je begraven en waren in een diepe slaap.....
Ik schrijf dit omdat ik er vandaag aan terug moest denken hoe ik me vroeger voelde, jaren geleden, voordat ik met Fred getrouwd was. Juist: ongelukkig en ontevreden. Ik had het gevoel altijd in een wachtkamer te zitten. Ik leefde m’n leven en wachtte. Waarop? Op de dag dat iemand m’n dromen waar zou maken? Op de dag dat God m’n dromen waar zou maken? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik me op een dag realiseerde dat dat niet ging gebeuren en dat ik zelf stappen zou moeten ondernemen richting mijn dromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten