GROOT ONDERHOUD

Het eerste wat ik zag toen ik mijn ogen vanmorgen open deed was een dik pak sneeuw en toen m'n wekkerradio afliep vertelde die me dat heel autorijdend Nederland vanmorgen zo'n beetje stilstaat. De langste file ooit volgens de ANWB; 1000 km. Er zijn file's van 50 km stilstaand verkeer. Ik blijf thuis vandaag, dat weet ik wel.
Het is heerlijk warm binnen, de tuin is prachtig en het lijkt wel of ik een vogelopvanghuis heb. Het is zo leuk om te zien al die verschillende vogels die komen eten en natuurlijk Kippie die dapper haar deel verdedigt.

Vandaag las ik in 1 Koningen 6 hoe Salomo een huis bouwde voor God. Hij deed er zeven jaar over en maakte het prachtig. Hij gebruikte de beste materialen, mooie stenen, cederhout en van binnen bekleedde hij alles met goud. Hij zorgde dat het goed beschermd was en maakte tralies voor de ramen.
Toen het klaar was beloofde God hem dat Hij er zou gaan wonen. Blijkbaar was Hij heel tevreden over Zijn huis.

Vandaag woont God niet meer in een huis van stenen, hout en goud. Vandaag woont Hij in ons hart. 
Gisteren heb ik een boek gekocht over voeding, waarin precies wordt beschreven wat welke voeding met ons lichaam doet. Het is super interessant en ik heb het dan ook al bijna uit. De conclusie is dat God in mijn hart niet in zo’n heel geweldig mooi huis woont.
Ik heb duidelijk niet de beste materialen gebruikt om het te bouwen, niet de beste bouwstenen, niet het beste hout en het is ook niet bekleed met goud. Misschien dat alleen de tralies kloppen.
En dan heb ik het nu alleen nog maar over hoe mijn hart gebouwd is. Maar mijn hart is al wat ouder dus ook al vaak gebruikt. En het heeft al heel wat ‘visite’ ontvangen. Sommigen veegden netjes hun voeten en gingen voorzichtig met mijn interieur om maar er waren er ook die er met vieze moddervoeten binnen kwamen banjeren en hun sporen achterlieten.

Meestal lees ik een aantal boeken tegelijk en gisteren ben ik ook weer in ‘The Artist’s way’ begonnen. En dat boek begint heel toepasselijk met een soort van grote schoonmaak voor je hart. Hoe dan? Door elke ochtend te beginnen met 3 pagina’s schrijven. Je pakt een pen in je hand en gaat schrijven, zonder stoppen, zonder denken, zonder terug te lezen, zonder op taalfouten, komma’s, punten en uitroeptekens te letten. Je schrijft wat geschreven wil worden. En wat is dat? Juist, de rommel in je hart. Het schrijven werkt als een grote bezem, je veegt er alle losse rommel mee naar buiten en wat er over blijft is je oorspronkelijke ‘huis’. De plaats waar je echte ‘ik’ en God wonen. 
‘Morning Pages’, zoals schrijfster Julia Cameron ze noemt, zijn als een gebed, al schrijvend  vertel je God over alles wat je hart bezwaard, en al schrijvend baan je je een weg naar Hem toe.
Door dit elke ochtend te doen ruim je als het ware elke dag je hart op en ik denk dat God het ook wel prettig vindt in een opgeruimd hart te wonen en wat bewegingsvrijheid te hebben.

Zelf schrijf ik al jaren Morning Pages en ik heb inderdaad het idee dat dat de modder van vuile voeten en de overbodige rommel er wel grotendeels heeft uitgeveegd. Hoog tijd voor mij om eens iets aan de constructie te gaan doen voordat de stenen afbrokkelen en ik last van houtrot krijg!