TERUG VAN WEGGEWEEST

Het is nog maar net licht als ik wakker word. Buiten hoor ik een fluitconcert van vogels, zo prachtig dat ik stil blijf liggen luisteren. De blijdschap spat er vanaf en als vanzelf word ik ook blij. Een perfect moment om God te danken voor alles waar ik dankbaar voor ben. 
Waar ik vooral dankbaar voor ben is dat God ons nooit loslaat en nooit uit Zijn oog verliest. 
Wij kunnen ons misschien weleens lostrekken uit Zijn hand en wat rond dartelen, te ver vooruit rennen of te lang achterblijven of zo gefascineerd zijn door wat je om je heen ziet dat je eigenlijk helemaal niet meer zo op God let.
Maar God blijft altijd op ons letten en op het moment dat we opkijken, zoekend om ons heen kijken en Hem roepen, antwoord Hij meteen: 'Hier ben Ik' zo dichtbij alsof Hij altijd pal naast je stond.

Vanmorgen lees ik Ezechiël 16 en daar laat het volk ook Gods hand los. Ze ontsporen totaal en doen alles wat Hem verdriet doet. Ze aanbidden en rennen achter andere goden aan en vergeten God. Ze leven alleen nog voor zichzelf, maar ook hier eindigt het hoofdstuk met de woorden: Als jullie je Mij weer herinneren zal Ik Mijn verbond met jullie herstellen.......als Ik jullie alles vergeven heb wat jullie gedaan hebben, zegt de Here God.

Ik denk erover na en het raakt me hoe groot Gods hart is en hoe oneindig groot Zijn liefde voor ons.