Onze mede cursisten waren Nederlandse staatsburgers, punt. Lily en ik zijn staatsburgers van het Koninkrijk van God en wonen in Nederland, en dat is toch een wezenlijk verschil.
Now then we are ambassadors for Christ, as though God were making His appeal through us.
(Wij zijn Christus ambassadeurs, alsof God Zijn entree doet door ons. )
Ik zocht het even op in de encyclopedie en daar staat dat als er een nieuwe ambassadeur in Nederland komt hij eerst zijn geloofsbrieven aan onze koningin moet overhandigen. Is dat niet grappig? Zo voelden Lily en ik ons ook daar in Frankrijk tussen deze zo andere mensen. De eerste avond was er een kennismakingsrondje waarin iedereen iets vertelde over zichzelf. Lily en ik vertelden daar meteen uit welk Koninkrijk wij komen en welke Koning wij dienen, we overhandigden als het ware onze geloofsbrieven. We hebben ze kennis laten maken met de gewoonten en normen en waarden van onze Koning. We hebben hen verteld over de enige wet die geldt in het Koninkrijk waar wij wonen, namelijk de wet van de liefde, en hebben hen verteld dat ze altijd welkom zijn in Zijn Koninkrijk.
Zij vertelden op hun beurt dat ze daar niet zoveel interesse in hadden omdat ze allemaal zelf koning waren en een eigen koninkrijk hadden.
‘Staat dat in de Bijbel?’ vroegen een aantal verbaasd ‘Dan moeten we hem toch eens lezen’.
We hebben een week met deze mensen geleefd: samen geschreven, samen gegeten, samen gewandeld en samen gelachen en we hebben samen hele goeie gesprekken gehad.
Samen alles gedeeld maar altijd ambassadeur van God gebleven. Je kunt de hele wereld over reizen, in contact komen met mensen van allerlei overtuigingen, wij blijven altijd, waar we ook zijn ambassadeurs van God en dat is gaaf!
Fijn dat jullie weer veilig thuis zijn! En ja, ambassadeurs... waar we ook zijn!
BeantwoordenVerwijderen