A JOB TO DO

1 januari, een nieuw begin. Eigenlijk is vandaag gewoon de dag volgend op gisteren maar toch vind ik het altijd wel wat hebben zo’n nieuw jaar. Ik vind het leuk om terug te kijken en nieuwe doelen te stellen. Het is ook goed om af en toe nog eens te kijken naar „ wat waren m’n doelen vorig jaar en hoe ver ben ik daar nu mee en zijn het nog steeds mijn doelen?” Ik vind het ook altijd leuk om een nieuw jaar een thema te geven en het thema voor dit jaar voor mij is: Realiseren, waarmaken, verwezenlijken, doen!
Ik was dan ook kei nieuwsgierig vanmorgen welke tekst er aan de beurt zou zijn. Want zo werkt het bij mij, elke dag een andere Bijbel en gewoon verder lezen waar het touwtje tussen zit.
Vanmorgen was het The Message en het touwtje lag bij het boek Zacharia.
Ik las eerst de inleiding die Eugene Petterson bij het boek geschreven heeft, het gaat over bouwen en doen en over een God die ons inzicht, hoop en duidelijkheid geeft om zijn doel in deze wereld uit te werken. Ik vind het perfect passen bij mijn thema.

Ik heb het hieronder even vertaald:

Zacharias had samen met zijn tijdgenoot Haggai de profetische taak om het volk van Judah de tempel, die een ruïne was, terug op te laten bouwen. Hun woorden zorgden ervoor dat de mensen niet meer alleen met zichzelf bezig waren maar samen gingen werken als kinderen van God. Er was werk te doen, en de twee profeten sloegen de handen in elkaar om er samen voor te zorgen dat dit werk ook gedaan zou worden.
Maar Zacharias deed nog meer. Want de mensen hadden meer problemen dan alleen een verwoeste stad en een verwoeste tempel. Het bewustzijn dat ze kinderen van God waren was ook een ruïne. Al een eeuw lang had de wereld dat inzicht omver geworpen, hun beschimpt en vernederd en misbruikt. Deze eens zo troste mensen, wiens glorieuze geschiedenis begon met namen als Abraham, Mozes, Samuel, David en Jesaja, werden al zo lang met minachting behandeld dat het gevaar nu bestond dat ze hun connectie met dit verleden helemaal zouden verliezen en daarmee ook hun schitterende identiteit als volk van God.
Zacharias was een grote factor in het terugwinnen van deze identiteit uit de ruïnes  van een gedegradeerd volk. Zacharias blies nieuw leven in hun verbeelding door zijn visie en zijn boodschap. Zijn visie liet een soevereine God zien. Deze God vond Zijn weg in de levens van de mensen en maakte een einde aan alle vernedering en spot. Zijn boodschap bracht nieuwe woorden die kracht gaven en het geloof dat God Zijn doel zou uitwerken in het leven van deze mensen.
Maar daar eindigt het niet. Zacharias visie, die op verschillende levels zijn uitwerking heeft, en zijn boodschap werken nog steeds, zoals tijdcapsules in het leven van Gods kinderen, ze geven nog steeds inzicht en hoop en duidelijkheid aan de mensen die God gebruikt om Zijn doel uit te werken in een wereld die geen boodschap heeft aan het Woord van God en de doelen van God.

De laatste zinnen zijn prachtig in het Engels:

But that isn't the end of it. Zechariah's enigmatic visions, working at multiple levels, and his poetically charged messages are at work still, like time capsules in the lives of God's people, continuing to release insight and hope and clarity for the people whom God is using to work out His purposes in a world that has no language for God and the purposes of God.

Ik wens iedereen een heel gelukkig, gezond en liefdevol 2014 en dat je je verlangens, dromen en plannen zult realiseren en je doelen zult bereiken!