VREEMDGAAN

Ik ben aan het lezen in 2 Koningen en het valt me op dat aan het begin van elk hoofdstuk de naam van de koning genoemd wordt, zijn leeftijd en hoelang hij regeerde, en dan één van de volgende twee zinnen:
Hij deed wat goed is in de ogen van de Heer, of
Hij deed wat slecht is in de ogen van de Heer. (is niet was)
en dat 'slecht' wordt daarna beschreven en het is altijd het aanbidden van afgoden en het offeren aan afgoden. Steeds als het volk dat doet wordt God echt kwaad en zegt Hij Zijn volk aan hun lot over te laten en Zijn handen can hen af te trekken, hen over te leveren aan hun vijand.

'God is een jaloers God' klinkt het in mijn hoofd. Hoe zit dat nu eigenlijk? En ineens dacht ik: 'Het is als vreemdgaan' Je kunt deze situatie vergelijken met je partner als hij vreemd zou gaan. Hoe zeer doet dat!
Je man of vrouw belooft trouw aan jou, in goede en in slechte tijden. Hij belooft van je te houden, voor je te zorgen en je te beschermen. Je vertrouwt hem volledig en geeft je helemaal aan hem; je liefde, je toewijding, je leven.
En dan gaat hij vreemd. Hij geeft z'n liefde en z'n aandacht aan een ander. Hij neemt bloemen en kadootjes mee voor die ander, hij brengt zijn vrije tijd door met die ander en jou verwaarloost hij. Maar hij verwacht wel van jou dat je hem nog verzorgt, dat je voor eten zorgt voor hem, dat je van hem houdt, lief tegen hem doet, je tijd en aandacht aan hem geeft en ervoor zorgt dat hij niets tekort komt. 
Kun je dat? Vind je dat logisch? Zou je het doen?
Of zou je zeggen: 'Ik ga bij je weg, ik laat je aan je lot over, laat die ander maar voor je zorgen'?
En hoe boos zou je zijn? Boos als gevolg van afwijzing en verdriet.
Ik denk dat het zo een beetje was (is) voor God!