Bijna iedereen heeft er wel een mening over. Er worden hulporganisaties opgezet, burgers gaan op eigen initiatief helpen en er zijn er die roepen dat onze deuren gesloten moeten blijven want het is erg maar het mag niet ten koste van ons eigen welzijn gaan. En dan is er nog een kleine groep die zichzelf proberen te verrijken met het lot van deze mensen.
Ik weet niet of onze mening er eigenlijk zozeer toe doet. Vanmorgen las ik een stuk in Lukas wat me heel erg aan deze situatie deed denken en wat me duidelijk maakte wat God's mening in deze is.
Lukas 16:19-25
Nu was er een zeker rijk mens, die gekleed ging in purper en zeer fijn linnen en die elke dag vrolijk en overdadig leefde.
En er was een zekere bedelaar, van wie de naam Lazarus was, die voor zijn poort neergelegd was, en die onder de zweren zat.
En hij verlangde ernaar verzadigd te worden met de kruimeltjes die van de tafel van de rijke man vielen; maar ook de honden kwamen en likten zijn zweren.
Het gebeurde nu dat de bedelaar stierf en door de engelen in de schoot van Abraham gedragen werd.
En ook de rijke man stierf en werd begraven. En toen hij in de hel zijn ogen opensloeg, waar hij in pijn verkeerde, zag hij Abraham van ver en Lazarus in zijn schoot.
En hij riep en zei: Vader Abraham ontferm u over mij en stuur Lazarus naar mij toe en laat hem de top van zijn vinger in het water dopen en mijn tong verkoelen, want ik lijd vreselijk pijn in deze vlam.
Abraham echter zei: Kind, herinner u dat u het goede deel ontvangen hebt in uw leven en Lazarus evenzo het kwade.
En nu wordt hij vertroost en u lijdt pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten