Psalm 12:6 The words and promises of the Lord are pure words, like silver refined in an earthen furnace, purified seven times over.
Waarom weet ik niet maar toen ik deze woorden las moest ik ineens aan twee mensen denken in onze kerk en hoe wij met deze mensen zijn omgegaan. Een man en een vrouw. De man was aan het scheiden en de vrouw zijn nieuwe vriendin. De man was jaren geleden lid geweest in onze kerk en wilde nu graag terugkomen. Zijn scheiding was echter nog niet officieel uitgesproken en een groot aantal van ons wisten dat.
De verontwaardiging bij een aantal van ons was groot; hoe durfde hij! Overspel plegen en dan ondertussen een beetje vroom zitten doen in de kerk! De oudsten moesten erbij komen en er moest eens pittig met hen gesproken worden en uiteraard moesten er sancties komen zoals bijvoorbeeld het niet deel mogen nemen aan het avondmaal. Er was zelfs iemand die zei: ‘Wat kom je doen in onze kerk? Er zijn kerken genoeg, hoepel op, ga naar een andere kerk’
Ze zijn inderdaad ‘opgehoepeld’, maar niet naar een andere kerk. Ze hebben besloten zich voorlopig maar niet meer te mengen tussen liefhebbende broeders en zusters. Ze blijven veilig thuis, ver van de harde veroordelende woorden en dodende blikken.
Dat deed me erg denken aan een verhaal in de Bijbel waar de schriftgeleerden en fariezeeërs ook iemand wilden doden, niet met blikken maar met stenen want zo ging dat in die tijd. Het is het verhaal over de overspelige vrouw. De farizeeërs en schriftgeleerden brengen een vrouw bij Jezus en zeggen: ‘Heer we hebben deze vrouw op heterdaad betrapt op overspel (echtbreuk zegt de Willibrordus vertaling). En de wet van Mozes zegt dat ze gestenigd moet worden tot ze dood is. Maar wat zegt U daarover?’ Nadat Jezus wat op de grond zit te schrijven zegt Hij: ‘Wie van u zonder zonden is moet dan maar als eerste een steen tegen haar gooien’. Ze dropen één voor één af en Jezus bleef alleen achter met de vrouw. ‘Heeft niemand u veroordeeld?’ vroeg Hij. ‘Nee Heer, niemand’ antwoordde de vrouw. ‘Ik veroordeel u ook niet’ zei Jezus, ‘ga nu maar en zondig niet meer’
‘Ik veroordeel u ook niet’
Weet je dat ik me gewoon beschaamd voelde toen deze woorden tot me doordrongen? Zelfs Jezus, de Zoon van God veroordeelt de vrouw niet. In de Bijbel staat dat Jezus niets zei wat Hij de Vader niet had horen zeggen en niets deed wat Hij Zijn Vader niet had zien doen. En in Psalm 12 staat dat de woorden van de Heer puur zijn als veredeld en gereinigd zilver. ‘Ik veroordeel u ook niet’ zijn de woorden van Jezus in deze situatie en dat hadden ook onze woorden moeten zijn! Wie van ons had het recht zulke veroordelende woorden te spreken, wie mocht die eerste steen gooien? Wie van ons was zonder zonden?
Is het niet gaaf dat God ons op zo’n milde wijze onze ogen opent? Dat is wat me enthousiast maakt. Het leven met God is een avontuur en ik vind het super elke dag nieuwe uitdagingen tegen te komen en steeds meer en steeds vaker te kunnen reageren zoals Jezus deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten