dinsdag 12 februari 2013

HOON EN MINACHTING


Sjonge wat is Gods Woord toch vaak moeilijk. Denk je het net door te hebben, lees je verder staan je haren weer ineens recht overeind. Maar feit is dat het zeer uitdagend blijft, tenminste voor mij. 

Leviticus 15:30
Maar wanneer een geboren Isrealiet of vreemdeling met opzet een gebod overtreedt dan hoont hij Jahwe en moet hij uit Zijn volk verwijderd worden. Hij heeft Jahwe’s Woord geminacht en Zijn gebod geschonden. Zo iemand moet onherroepelijk verwijderd worden. Hij moet de gevolgen van zijn zonde dragen.

Dit is de eerste keer dat deze tekst me echt opvalt en mijn eerste gedachte was: ‘Zouden er nog mensen binnen die gemeenschap geleefd hebben? Of zouden er allerlei smoesjes verzonnen worden om maar aan te kunnen tonen dat ze Gods gebod door onoplettendheid hadden overtreden? Want dan mocht je namelijk blijven. Je bracht een offer en de zonde werd je vergeven.’
Toen ik de tekst nog een keer las vielen de woorden, hoon en minachting, me op. Als je Gods geboden opzettelijk overtreedt dan hoon je God en minacht je Zijn Woord.
Zo heb ik het eerlijk gezegd nog nooit bekeken.

Honen is een beetje ouderwets woord en ik heb het even in het woordenboek opgezocht. Honen is: beledigen, bespotten, belachelijk maken, met verachting bespotten, uitlachen, smalen.

Dus dat is blijkbaar wat we doen als we Gods geboden met opzet overtreden. Gelukkig worden we niet meer uit de gemeenschap verwijderd en hoeven we niet meer op deze manier de gevolgen te dragen maar het zet me wel aan het denken want de gevolgen kunnen dan wel veranderd zijn maar de betekenis van honen en minachting is niet veranderd.

Elk mens heeft waarschijnlijk zijn zwakke plek, een trekje waar hij of zij moeite mee heeft: liegen? jaloezie? begeerte? je vader of moeder niet kunnen eren?
Mijn zwakke plek is duidelijk mijn mond. Ik heb vaak moeite hem dicht te houden op momenten dat dat verstandiger zou zijn. Vaak gaat dat onoplettend en is het eruit voor ik er erg in heb maar niet altijd. Ik weet soms heus wel dat ik niet zou moet zeggen wat ik zeg. Ik wist alleen niet dat ik God daarmee hoon en Zijn Woord minacht, want dat is uiteraard niet wat ik wil en ook niet wat ik er voor over heb.

Als ik dan verder lees krijg ik toch wel weer een beetje de kriebels. Iemand overtreedt een gebod, wordt aangegeven door twee anderen die het zien en God geeft Mozes de opdracht de man uit de gemeenschap te zetten en met z’n allen te stenigen tot hij dood is.
Ik vraag me dan meteen af wat vervolgens de motivatie van Gods volk zal zijn om Zijn geboden te gehoorzamen. Is dat angst of liefde?

Ze moesten kwastjes aan hun kleding naaien om zichzelf constant aan Gods geboden te herinneren en ervoor te zorgen dat ze deze navolgden en niet meer de begeerten van hun eigen hart en ogen volgden.

In de liefde is geen plaats voor angst......Angst houdt altijd verband met straf....’
(1 Joh. 4:18)

Jezus heeft de straf weggenomen en als het goed is daarmee ook de angst zodat liefde overblijft en dat lijkt me toch een veel betere motivatie.

1 opmerking:

  1. Het was zo'n andere wereld als waarin wij leven hè? Minder misdaad in iedergeval.

    Dank je voor dit nadenk-stukje.

    BeantwoordenVerwijderen