EEN GAVE VADER

Aparte dag vandaag. Vannacht heel slecht geslapen en heel veel gebeden. Al lang voor de wekker wakker en toen ik opstond dacht ik meteen: ‘De dag des oordeels’. Klinkt zwaar hè? Maar toch voelde het zo voor mij. Vandaag moest ik met Dennis naar de rechtbank voor iets wat hij ruim anderhalf jaar geleden gedaan heeft toen hij in een psychose zat. 
Voor mij al bijna weer vergeten en toch zeker vergeven na 15 maanden opname.

Zoals ik al schreef heel veel gebeden, niet alleen afgelopen nacht maar ook de dagen en nachten daarvoor. Ik heb het idee dat ik de hele Bijbel zo’n beetje uit m’n hoofd ken en ik heb God de afgelopen dagen en nachten herinnerd aan heel veel beloften die Hij gedaan heeft en heel veel dingen die Hij gezegd heeft en op een of andere manier was ik dan ook niet bang. Ik wist dat het goed zou komen. Af en toe sloeg even de twijfel toe maar die werd altijd weer overruled door vertrouwen.
Ik ben er namelijk van overtuigt dat God altijd doet wat het beste is voor ons en alles doet medewerken ten goede, dus bedacht ik: wat de uitspraak ook is, het zal het beste zijn voor Dennis.
Een soort: niet mijn wil maar Uw wil geschiede.

Nu zou het natuurlijk heel fijn zijn als Gods wil toevallig overeen zou stemmen met mijn wil en daar hoopte ik dan ook op en dat is ook precies wat er gebeurde.
Ik weet niet of het nu mijn gebed is wat verhoord is maar natuurlijk wil ik graag geloven van wel. Wat ik wel weet is dat ik in ieder geval rust had en zeker wist dat er niets zou gebeuren wat Dennis zou schaden.
Voor mij is God een trouwe Vader die altijd bij me is en van me houdt.

Ik twijfelde of ik hier over zou schrijven, moeilijk, maar ik ben God heel dankbaar en vind dat iedereen  best mag weten wat een gave Vader hij is.