VOORAL DOORGAAN

Mijn moeder had er vroeger altijd echt een hekel aan als ik om iets bleef zeuren. Ik was namelijk nogal vasthoudend. Als ik iets wilde gaf ik niet zomaar op en bleef meestal net zolang zeuren tot ik mijn zin kreeg. Meestal kreeg ik uiteindelijk mijn zin wel maar ik weet nog wel dat ze het niet leuk vond en mijn vader al helemaal niet. De woorden ‘Jenneke hou je gezeur!’ hoor ik nog alsof het de dag van gisteren was.

Zeuren is niet netjes, zeuren is vervelend en het is egoïstisch. ‘Als je gewoon iets één keer vraagt weet ik het ook wel’ zei m’n moeder. Ik zeurde dus wel, omdat ik iets zo verschrikkelijk graag wilde, maar voelde me er toch niet echt lekker bij omdat ik wist dat zeuren niet leuk was voor de ander.

Nou vind ik bidden, vragen, maar aanhoudend voor hetzelfde bidden neigt volgens mij dan toch naar zeuren, dus dat doe je niet, dacht ik. Ik dacht dat God dat wel echt heel vervelend zou vinden en egoïstisch ook vooral. En als mijn moeder het na één keer vragen wel wist, nou dan God toch helemaal.

Mis! God vindt het juist fijn als we voortdurend bidden, ook al is het altijd om hetzelfde. Jezus vertelt er zelfs een aantal gelijkenissen over. Vandaag las ik er twee in 
Lucas 11: 5-13 en Lucas 18: 1-8. In beide gelijkenissen vraagt iemand om iets wat ze in eerste instantie niet krijgen maar pas krijgen nadat en omdat ze voortdurend blijven aandringen. Inderdaad vinden de mensen in deze gelijkenissen dat onbeschaamd en lastig en geven ze daarom uiteindelijk toe aan het verzoek. 
Je zou verwachten dat Jezus zou zeggen: ‘Dus, gedraag je fatsoenlijk en hou je gezeur’ maar Hij reageert totaal anders, Hij zegt in Lucas 11 ‘Daarom zeg Ik jullie: vraag en er zal je gegeven worden’ en in Lucas 18 staat: ‘Hij vertelde hen een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven’ ........‘zal God dan niet zeker recht verschaffen aan Zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen?’

Een hele bemoediging dus want er zijn best een aantal dingen waar ik niet meer voor bid omdat ik dacht: ‘God zal wel denken, ‘komt ze daar nou wéér mee, dat weet ik nou onderhand wel’. Of ik begon al met een verontschuldiging: ‘Sorry God, dat ik er nu weer om vraag, maar.....’
Allemaal niet nodig dus, we mogen gewoon blijven vragen zonder ons schuldig of bezwaard te voelen, net zolang tot God ons gebed verhoort. Jezus moedigt ons er zelfs toe aan.

‘En Ik zeg u: Bid, en u zal gegeven worden.....
Want ieder die bidt, die ontvangt.’