BOUWSTENEN

Wat een verandering, het stormt en regent en het is 3,5 graden boven nul, de sneeuw verdwijnt in hoog tempo en met mezelf gaat het iets beter.

Wat wel raar is, het lijkt wel of mijn nachten de laatste paar dagen een onderwerp hebben. Vannacht was het onderwerp: ‘Woorden geven vorm aan je gedachten, woorden zijn een soort bouwsteentjes’ en daar droom ik dan heel de nacht van, witte lego bouwsteentjes. Wakker, slapen, dromen, wakker, slapen, dromen.

Heel de dag dwarrelen er gedachten door je hoofd, heel de dag spelen er gedachten in je geest maar pas door deze uit te spreken geef je er vorm aan, maak je er een bouwsteentje van. Eén van de vele bouwstenen waaruit je leven is opgebouwd. Ik moest heel de nacht maar denken aan het Griekse woord voor ‘zweefde over de wateren’, ik weet namelijk dat het woord in de grondtekst een extra dimensie heeft, namelijk: ‘en overdacht, liet er Zijn gedachten over gaan’. 
Bij God was het dus blijkbaar ook zo dat er eerst allerlei gedachten bij Hem speelden en dat Hij pas daarna sprak, en dan was het er, een bouwsteen voor de aarde: licht, vissen, vogels, planten, zon, maan etc.

Ik bedacht hoe vreselijk dom het is onzinnige dingen te zeggen. Als alles wat je zegt verandert in een bouwsteen, van wat voor stenen wil je dan dat je leven opgebouwd is? Af en toe een wat mindere steen ertussen dat overleef je wel maar als het merendeel onzin is blijft er niet veel over.

Waar ik me nu ook van bewust ben zijn de onbewuste, achteloze uitspraken als je ergens over aan het piekeren bent. Tenminste dat heb ik. Het gaat bijvoorbeeld zo: Ik ben alleen en pieker over Dennis, zie allerlei scenario’s, de dingen die gebeurd zijn en de situatie zoals die nu is en dan ineens zeg ik hardop: ‘ het wordt nooit iets’ BAM, bouwsteen! Maar wel een verkeerde. De uitspraak ging als een ademhaling, vloeide gewoon voort uit m’n gedachten. Heel gevaarlijk, want als een leven opgebouwd wordt uit ‘het wordt nooit iets’ steentjes dan denk ik niet dat het iets zal worden.

De aarde was bagger, donker, duister, woest en ledig, niet bepaald een hoopgevend beeld en God had zomaar kunnen denken ‘Dat wordt nooit iets’, maar Hij sprak licht en Hij sprak leven en het zou heel slim zijn als wij dat ook zouden doen al ziet iets er nog zo hopeloos uit.