NOG STEEDS ZIEK

Nog steeds ziek en flink ook. Breng de laatste dagen op ‘Het Eiland’ door. Dat is de bijnaam voor ons bed waar we van dachten toen we het kochten dat het normale afmetingen had. Toen het echter thuisbezorgd werd was mijn eerste reactie: ‘Wow, het lijkt wel een eiland’ en zo heeft het die naam altijd blijven houden.

Ziek zijn is vervelend maar aan de andere kant is het ook best leuk. Het eiland ligt vol attributen om mezelf mee bezig te houden: Bijbels, notitieboeken, laptop, ipad, leesboeken etc. En het kastje naast m’n bed staat vol met Supradine forte, Bisolvon bruis, Advil liquid caps, glazen water, dropjes en een thermometer.

Noob vindt het helemaal geweldig, voor haar is het ‘a dream come true’ heel de dag een vrouwtje op bed waar ze op kan gaan liggen en die ze kopjes kan geven en die zelf ook nog eens terug aait. En als Fred naar boven komt met kopjes thee, uitgeperste sinaasappels en af en toe een boterham met kaas is haar geluk helemaal volmaakt.

Ik begin zeker vier keer per dag een preek te luisteren en elke keer hoor ik de eerste vijf minuten en val dan in slaap en zo gaat het ook met alle andere attributen op bed. 
Ik doe echt m’n best om toch nog een stukje te schrijven maar m’n inspiratie heeft volgens mij ook even griep, dus daarom alleen maar even deze update.
Ik ben ziek maar geniet er op een bepaalde manier ook wel van. Het uitzicht is prachtig, de besneeuwde takken van de bomen, de tientallen vogeltjes die vrolijk komen eten en vooral de rust. Het is heerlijk eens gewoon rust te ervaren. Gewoon niks kunnen, niks moeten, gewoon liggen en niks doen.
Ik zou bijna zeggen: ‘Dank U Heer, dat ik even ziek ben’ ‘Dank U  dat U inderdaad alles doet medewerken ten goede. Ook bedankt voor zo’n super lieve man als Fred, die rent en vliegt en me overvloedig verwent, dank U dat ik omringd word met zoveel liefde’