FEEDING WOLVES

Vandaag zag ik een preek van Joel Osteen waarin hij een verhaal vertelde over een oude Indiaan die zijn kleinzoon enkele wijze levenslessen vertelde: ‘Zoon in elk mens vindt er een strijd plaats tussen twee vechtende wolven. Eén wolf is slecht. Hij is kwaad, jaloers, onvergevings gezind, trots en lui. De andere wolf is goed. Hij zit vol liefde, is aardig, nederig en heeft zichzelf onder controle. Deze twee wolven zijn constant met elkaar aan het vechten’ zei de grootvader. En de jongen vroeg: ‘Welke wolf wint opa?’ en de opa antwoordde: ‘ Degene die je te eten geeft’.

Als je boosheid, ongeduld, een laag zelfbeeld of andere negatieve karaktereigenschappen te eten geeft worden ze sterker. Als je bijvoorbeeld altijd over iemand klaagt of kwaadspreekt voelt dat ironisch genoeg een soort bevrijdend. Het voelt goed als je deze negatieve gevoelens voedt. Maar de wolf die we voeden zal altijd weer meer te eten willen. En is dat echt wat je wilt? Wil je je negatieve gevoelens echt steeds sterker laten worden? Of wil je ze eigenlijk uithongeren en een positief leven leiden? 
Als je vrede, geduld, vriendelijkheid, zachtmoedigheid en zelf discipline voeding gaat geven zul je deze karaktereigenschappen zien groeien en sterker zien worden.

We kunnen besluiten  altijd de beste keuze te maken en God te danken voor de goede dingen in plaats van te klagen over de slechte dingen. Realiseer je dat je het niet doet om mensen te pleasen maar God. En door goede keuzes te maken ontwikkelen we goede gewoontes. Onze gewoontes bepalen voor 90% ons gedrag en dus ons leven.

De vraag is dus: 'Hoe willen we ons leven leiden?''
We hoeven niet persé de wolf die het hardste huilt te voeren.