JUST KEEP ON WALKING

4 oktober, dierendag, en het is dan ook echt hondenweer.
Blij dat ik vandaag niet weg hoef, ik blijf lekker thuis, ga met Krejaatsie aan de slag.
Een goeie preek, goeie muziek en dan samen aan de slag, heerlijk! 
Maar eerst: Jozua 6, de val van Jericho.

Het volk staat dan eindelijk aan de grens van het Beloofde Land maar om dat in te kunnen trekken moeten ze eerst Jericho innemen. Jericho is een vestingstad ommuurd door sterke, hermetisch afgesloten muren, vrijwel onmogelijk om in te nemen. Wie weet hebben ze wel gedacht: ‘Pffff, nou dat weer’.
Ik weet wel dat ik dat weleens denk als ik weer eens tegen iets schijnbaar onoverwinnelijks aanloop. Want toen ik het verhaal las dacht ik: ‘Volgens mij hebben wij, toch in ieder geval ik, ook weleens een soort Jericho in ons leven.’ Iets wat overwonnen moet worden voor we verder kunnen het Beloofde Land in. Het kan van alles zijn, een echt ‘iets’, een probleem of zo, of een verslaving maar het kan ook iets zijn wat in je hart zit en er niet thuis hoort of een vervelend steeds terugkerend akelig karaktertrekje wat je maar niet lijkt te kunnen overwinnen.

Als ik kijk hoe de Israëlieten dat bij Jericho aanpakten kom ik tot de conclusie dat ze het puur deden op geloof in God. Alles wat ze zelf deden was rondjes lopen. Het zat hem in de kracht van God. God heeft hier de leiding en de focus is ook heel de tijd op God. Het volk viel niet zelf aan maar volgde Gods wil op. Ze liepen elke dag een rondje om Jericho en de zevende dag, zeven rondjes. Dat lijkt eigenlijk vrij zinloos maar het is nooit zinloos je aandacht op God te vestigen en God te volgen. Hij weet wat wij nog niet weten, en Hij wist: de zevende dag geef ik jullie de overwinning op Jericho. Het volk bleef gehoorzamen, vertrouwen en hun geloof toepassen.

Soms hebben wij misschien ook weleens het idee dat we alleen maar in cirkeltjes rondlopen en dat er niets veranderd. Daar kun je moe en moedeloos van worden en je afvragen: ‘Doet God eigenlijk wel iets?’ 
Wat me opviel was dat het volk moest zwijgen terwijl ze de rondjes liepen. Het enige wat ze moesten doen was achter God aanlopen en focussen op God. In plaats van heel de weg met elkaar te lopen praten en redeneren vestigden ze hun aandacht op God. Zou voor ons, mij, misschien ook zo’n gek idee nog niet zijn, want het resultaat was wel dat Jericho viel, het werd overwonnen, puur door geloof, puur door gewoon God te volgen en Zijn wil toe te passen.

Het volk bleef lopen, elke dag opnieuw, terwijl ze helemaal niet wisten dat de zevende dag de laatste zou zijn. Ik vind dat echt geloof in actie: niet bij de pakken neer gaan zitten maar gewoon blijven lopen ook al verandert er schijnbaar niks.
God had hen Jericho beloofd en God maakt Zijn beloften altijd waar, dus:
Just keep on walking!