DANKBAAR

13 mei 

Dankbaar.

Als ik ‘s morgens wakker word zeg ik altijd als eerste “Dank U Vader voor deze nieuwe dag, dank U voor dit leven” Het is lente en ‘s morgens zingen de vogels volop, dat heeft me altijd al ontroerd. Het geeft me een dankbaar gevoel. Het doet me stilstaan bij de onbezorgdheid die mogelijk is en de vrijheid die dat geeft. Vogels hebben in principe niets en toch zingen ze het hoogste lied. Ze jubelen het uit, alleen omdat ze leven. Dat zet me aan het denken. Hoeveel meer hebben wij en hoeveel minder dankbaar zijn we vaak? “Tel je zegeningen” zegt God. Dat doe ik......soms. Wel dank ik God elke dag voor mijn leven, maar de rest is normaal geworden. Dat ik gezond ben vind ik normaal, dat ik getrouwd ben en dat we nog altijd veel van elkaar houden vind ik normaal, dat ik een huis heb, een auto, werk, kleren, vrienden........Allemaal normaal.

Maar ik ben zo verschrikkelijk dankbaar dat ik gezond ben, dat ik kan lopen, horen, zien, denken. Ik ben dankbaar voor het vermogen dat ik kan genieten van allerlei kleine dingen, van de zingende vogels, van de schitterende kleuren in de herfst, van de geur van pas gemaaid gras. 

Ik ben dankbaar dat ik kan huilen van emotie als ik een mooi lied hoor of als m’n hart geraakt wordt door een lief gebaar. 

Ik ben dankbaar dat ik God heb leren kennen en dat ik nu weet dat het Zijn wil is dat het goed met me gaat. Dat Hij mijn Vader is en dat ik altijd bij Hem terecht kan.

Ik ben dankbaar voor wat Jezus voor mij deed zodat ik ooit naar huis kan.

Ik ben dankbaar voor mijn huwelijk, dankbaar voor Fred, dankbaar voor zijn liefde.Ik ben dankbaar voor mijn kinderen die me alle twee iets anders bieden. Ik ben dankbaar de liefde te kennen die een ouder voor zijn kind voelt.

Dankbaar voor mijn werk, dankbaar voor mijn gaven, dankbaar voor het enthousiasme wat ik kan voelen.....

Dankbaar.