Vandaag werd ik ineens diep getroffen door een rouwkaart die ik vond.
De zomer is begonnen en ik bedacht dat ik het ook maar eens wat ruimer en zonniger in mijn huis moest maken. Het weer buiten is, ondanks dat de zomer begonnen is nog niet veel. Harde wind, regen met gelukkig wel een heerlijke temperatuur. Het is zomer, een nieuw jaargetijde is begonnen, ik wil in huis ook graag iets nieuws beginnen.
Boven op de boekenkasten op mijn kamer staan een aantal schoenendozen. Ze staan er al jaren; wat zit er eigenlijk in? De hoogste tijd om dat eens te onderzoeken en meteen maar op te ruimen. Eerste doos: bankafschriften van 9 jaar geleden, huppa weg ermee. Tweede doos: Oh dat is leuk, allemaal dingen die nog van mijn moeder zijn geweest.
Helemaal bovenop ligt een rouwkaart. Vergeeld papier met een brede zwarte rand erom. Als ik hem openvouw valt er een pluk bijna zwart haar uit met een blauw lintje erom gestrikt.
Ik lees:’ Heden overleed na een kortstondige ziekte, onze innig geliefde Dochter, Zuster en Tante Hendrika Klazina Roelofs in den ouderdom van 19 jaren. POORTUGAAL 23 october 1943.’
Rie, mijn moeders lievelingszusje die in de oorlog stierf aan difterie. Ik sta hier met een plukje haar in mijn handen wat mijn moeder afknipte bij haar dode zusje.Ik herinner me ineens het stukje wat mijn moeder in haar dagboek schreef, omdat ze haar zusje zo verschrikkelijk miste:
Stil zit Mien voor zich uit te staren,
want haar zusje Ria ging heen.....
En ze weet, nu Ria is gestorven,
blijft ze verder altijd heel alleen.....
En ze denkt:”Is Ria naar den hemel,
met veel blanke eng’len om haar heen?”
“Ja, als ik dat nu maar eens kon weten,
bleef ik verder graag alleen!”
“Ria, waar ben je?”
Wat bijzonder dat je dat zo lang hebt bewaard zeg, en wat een verdriet moet dat zijn geweest, niet voor te stellen.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder is als laatste van 15 geboren, nadat een zusje voor haar op 9-jarige leeftijd overleed.