Spiegels zijn op z’n tijd super handig. Als je de tijd neemt om er eens goed in te kijken laten ze je precies zien hoe je eruit ziet aan de buitenkant, alle mooie dingen maar ook de dingen waar iets aan schort en waar we iets aan moeten veranderen.
Ze laten je bijvoorbeeld het stukje spinazie zien wat nog tussen je tanden zit, of de ketchup op je kin, of de vlek in je t-shirt.
Ik heb dat ook met enige regelmaat. Ineens zie ik een buik die er volgens mij nooit zat of m’n armen lijken(!) ineens veel dikker en ineens weet ik waar al die lekkere hapjes die ‘s avonds als sneeuw voor de zon verdwijnen gebleven zijn. Ik kon mezelf misschien even voor de gek houden door niet op de weegschaal te gaan staan maar de spiegel liegt niet!
Als ik dat nieuw verworven vet wil bestrijden zal ik gezonder moeten eten en moeten bewegen.
Gods Woord is als een spiegel waarin we kunnen zien hoe het met ons hart gesteld is en of er daar nog wat aan schort en er misschien iets is waar we wat aan moeten veranderen.
Want hoe sterk je band ook is met je moeder, je vriendin of je man, geen van hen kent de diepste gedachten van je hart, alleen God weet werkelijk alles van je en kan je ook als enige de waarheid laten zien.
Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij eruitzag.
Wie zich daarentegen spiegelt in de volmaakte wet die vrijheid brengt, en dat blijft doen, niet als iemand die hoort en vergeet, maar als iemand die ernaar handelt- hem valt geluk ten deel, juist om wat hij doet.
Au! Mooie blog Jenneke, en herkenbaar. Als ik mezelf in een spiegel zie of op een foto... denk ik soms: ben ik dat? We willen er allemaal mooier uitzien dan de werkelijkheid, niet waar?!
BeantwoordenVerwijderenMaar lijken op Jezus, mezelf spiegelen aan het Woord, aan de vrucht die Hij in mij wil produceren... da's veel belangrijker.
Dank je wel voor deze post.