donderdag 12 juli 2012

EMPTY WORDS



Weer regen vanmorgen, keiharde kletterende plensregen en donkere, donkere wolken. Weer om nog maar even verder te lezen in Job. Wat zit die man in diepe ellende zeg.
En  de vrienden om hem heen bedoelen het misschien goed maar hij heeft er niets aan. Eindeloze discussies, eindeloos redeneren. Bla, bla, bla. Hun woorden maken het eerder erger dan beter, misschien zouden ze beter gewoon helemaal hun mond kunnen houden als ze toch niets constructiefs weten te zeggen.
Job vraagt het zelf ook :Is there no end to your empty words? (Job 16:3)
‘Een eindeloze stroom van lege woorden! Wat drijft jou ertoe zo tegen mij te spreken?’
Goede vraag toch?
Ik denk dat wij mensen altijd zo graag dingen willen verklaren en met oplossingen willen komen. Maar soms kan dat gewoon niet. Wat moet je bijvoorbeeld zeggen tegen een moeder die haar kind verloor?
Ik heb zo’n vriendin, en ik heb zo vreselijk medelijden met haar. Dag in, dag uit zie ik haar ploeteren, alle zeilen bijzetten om enigszins normaal de dag door te komen, elke dag, nu al een half jaar lang. En elke dag vraag ik me af: ‘Wat kan ik tegen haar zeggen om haar leven iets draaglijker te maken?’ en elke dag stel ik dezelfde vraag aan God.
Ik wil niet aankomen met een eindeloze stroom van lege woorden waar ze niets aan heeft.
Job zegt: ‘Als jullie ziel in de plaats van mijn ziel was....zou ik jullie met mijn mond bemoedigen; medelijden zou mijn lippen inhouden, mijn woorden zouden mild en troostend zijn’  ‘these words would bring relief ‘ (Job 16:4-5)
Dat is dus blijkbaar wat iemand die in diepe ellende zit nodig heeft: bemoediging en milde woorden van medelijden en troost. Dat zijn dus blijkbaar woorden die wat verlichting brengen.
De dood van een kind valt niet te verklaren. 
Ik heb geen antwoord op haar vraag: Waarom? 
Ik heb geen antwoord op haar vragen waar hij nu is en hoe het met hem gaat en hoelang het nog zal duren voor ze hem weer zal zien en of hij misschien zo af en toe nog bij haar is.
Ik heb alleen medelijden en een groot verlangen haar door deze moeilijke tijd heen te helpen.
Ik weet alleen wat ik zie en dat is een God die haar elke dag met enorm veel liefde omringt en haar geen moment uit het oog verliest , een God die haar verdriet ziet en een heleboel mooie mensen op haar weg brengt om haar liefde te geven, daarom besluit ik haar dat te vertellen en ik hoop dat het woorden zijn die haar troosten en bemoedigen en haar last iets verlichten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten