MIJN VADER

MIJN VADER

Als je God nummer 1 maakt 

komt daarna al het andere wel goed.

(Mijn eigen vrije vertaling van Mattheus 6:33.)

Gisteravond begon ineens de zon te schijnen. Het lijkt wel of zelfs James snapt welke mogelijkheden dat biedt, hij spring omhoog, begint zenuwachtig te piepen en gaat me strak en hoopvol aan zitten kijken. Oké, we gaan wandelen. Ik loop een hele grote ronde in de polder, het is heerlijk, de wind is lauw en waait door m’n haar, buiten wat vogels en het hijgen van James is het zo goed als stil. En als vanzelf begin ik met mijn Vader te praten die met me mee wandelt.

God is onze Vader en Zijn verlangen voor ons is altijd dat we gelukkig zijn en geen tekorten kennen. Een vader voedt op, een vader staat bij, een vader geeft goede raad, en daad trouwens, maar wat een vader het liefste wil is optrekken met zijn kind, een goede relatie, een diepgaande relatie die gebaseerd is op liefde en vertrouwen. Ik kan me nog wel herinneren dat mijn vader zo trots op me was, alleen maar omdat ik zijn dochter was. Hoe vaak ik ook thuis kwam, hij was altijd blij om me te zien, ik kwam nooit ongelegen. Wat hij ook aan het doen was, z’n gezicht lichtte op als ik binnenkwam en hij maakte meteen tijd voor me. Ik heb dan ook nooit, werkelijk nooit  getwijfeld aan zijn liefde voor mij.

Ik denk dat dit dezelfde relatie is die God met ons wil, en dat is aan ons. Wij bepalen hoe vaak we ‘op visite’ gaan bij God, wij bepalen de diepte van onze relatie met Hem. Gods gezicht licht altijd op als we komen en Hij is altijd blij om ons te zien, we komen nooit ongelegen en Hij maakt altijd tijd voor ons. 

Ik vind het gaaf mijn Vader nog voor het ontbijt te spreken, ik vind het gaaf als Hij meegaat naar m’n werk, op visite, winkelen. Als Hij er is tijdens de lunch, het koffie drinken en het avondeten. Ik vind het gaaf om samen te lezen en  tv te kijken en ik vind het gaaf om samen met Hem te wandelen.