Zo af en toe stel ik mezelf de vraag: ‘Hoe gaat het met mijn leven? Hoe staat het erbij? Hoe ver ben ik met het verwezenlijken van mijn dromen? Wat doe ik met de talenten die God me gegeven heeft? De antwoorden hierop zijn soms confronterend maar ook verhelderend.
Psalm 37:5 Commit everything you do to the Lord, trust Him and He will help you.
Dat is een goed begin. Als ik naar het totaalplaatje van mijn leven kijk ben ik absoluut niet ontevreden. Als ik de details ga bekijken kom ik tot de conclusie dat alles altijd beter kan. Streef naar excellence, naar het beste.
Mijn werk: ik ben niet ontevreden over mijn werk maar is het mijn passie, is het wat ik werkelijk als allerliefste wil? Er zijn mensen die de kunst verstaan om van hun hobby hun werk te maken en eigenlijk ben ik ervan overtuigt dat dat de bedoeling is.
Waarom is iets je hobby? Omdat je het graag doet, omdat je er goed in bent, omdat je hart ernaar uitgaat, omdat het je passie is.
Hoe komt dat? Omdat God Zijn verlangens in je hart legt, dingen waar je goed in bent, dingen die je graag doet en waar je naar verlangt om ze te doen: Gods plan met jou.
Dan is het toch ook logisch dat je daar je werk van zou moeten maken? Het is toch vreemd dat je eerst heel de dag iets doet wat je niet zo graag doet, wat je ‘werk’ noemt, om dan misschien ergens nog eens een gaatje te vinden om aan je passie te werken? Wie is er op het idee gekomen dat het normaal is dat je werk niet persé leuk hoeft te zijn? Wie is er op het idee gekomen dat werk en passie twee verschillende dingen zijn? Er zijn zo verschrikkelijk veel verschillende beroepen dat het voor iedereen mogelijk moet zijn van je passie je beroep te maken.
We kunnen onszelf de vraag stellen: Wat is mijn passie? Waar gaat mijn hart naar uit?
Voor mij is dat schrijven, spreken, les geven, studie, onderzoek. Heel mijn leven schrijf ik al en heel mij leven praat ik al. Mijn moeder maakte me zelfs wijs dat m’n tong zou verslijten als ik zoveel bleef praten. Vreselijk leek me dat, en om mijn tong te sparen hield ik dus af en toe mijn mond. Bij een beroepskeuze test bleek het beroep advocaat het beste bij mij te passen. Mijn gave was dus duidelijk zichtbaar.
En schrijven, ik móet schrijven, al weet ik niet wat ik moet schrijven dan nog schrijf ik, als ik maar kan schrijven. Dan zou dat toch mijn beroep moeten zijn? Er zijn legio beroepen die in dat plaatje passen. Toch zie ik spreken en schrijven niet als werk maar als hobby, het is mijn passie. Ik spendeer uren aan het schrijven van workshops, preken, studies omdat het het liefste is wat ik doe.
Zo heeft iedereen denk ik een passie. Zou het dan misschien de bedoeling zijn hier het grootste deel van je leven mee te vullen?
Ik denk aan een zin uit een liedje : Nothing is impossible, if you’re trusting in the Lord. Nothing is impossible if you put your trust in God. Everything, yes everything is possible with God.
‘Het zal gebeuren zo u gelooft’
Haha, heel herkenbaar. Je halve leven slijten in een job die lekker betaalt maar geen voldoening schenkt, zo leven honderdduizenden mensen. Ga voor passie, maar ja... dan moet je niet bang zijn voor een beetje strijd!
BeantwoordenVerwijderen